Ze werkte in het onderwijs en had ooit een hoogbegaafd meisje in de klas gehad. Ze hadden zoveel voor haar gedaan. Sociaal-emotioneel was ze namelijk een beetje onaangepast, dat hoogbegaafde meisje. Ze hoorde niet bij het meidengroepje. Het kind wist alles altijd beter, begreep niet dat je dat beter niet kon laten merken en begreep vooral niet dat de manier waaróp ze de dingen communiceerde niet handig waren. Een dag per week ging het meisje naar een buitenschoolse plusklas, dat was heel goed voor haar, zei de juf. Ze knapte ervan op. Eindelijk, aan het einde van het schooljaar was het dan zo ver. Ze hoorde erbij; ze was sociaal geworden en niet meer zo opvallend de beste. En toen kozen ouders voor voltijds hoogbegaafdenonderwijs.
Ze schudde haar hoofd, de juf. De domste beslissing ooit. Want het meisje begon het net te begrijpen.
Ik denk even na, en zeg: 'misschien zou je het ook om kunnen draaien: het meisje had geleerd zich aan te passen aan de groep, in plaats van dat ze bezig was met het ontwikkelen van haar sociale vaardigheden.' Dat vindt de juf niet zo'n leuke opmerking, ik zie het aan haar gezicht. 'Maar in de maatschappij, moet ze zichzelf ook zien te redden. Dan zit ze ook niet de hele dag tussen hoogbegaafden.'
Ik vertel maar niet dat het verschil tussen het gemiddelde IQ en dat van iemand met het syndroom van Down grofweg een even groot verschil heeft als het IQ van een hoogbegaafd en een gemiddeld begaafd kind. En ik vraag vervolgens ook maar niet of ze het nu nog steeds, in zichzelf, heel nuttig vindt om vier dagen per week tussen mensen te zijn met een IQ dat zo verschilt van het jouwe. En of ze dat zelf misschien leuk zou vinden, voor een weekje bijvoorbeeld.
Wat ik wel zeg is dat het cruciaal is voor hoogbegaafde kinderen om eerst te weten wie ze zelf zijn, zichzelf eerst moeten kunnen spiegelen aan gelijkgestemden, voordat ze de maatschappij ingaan. Gebeurt dat spiegelen niet en leer je niet je hoogbegaafde 'zijn' kennen, dan zult je onbewust niets anders doen dan jezelf aanpassen aan de ander. Omdat je dat nu eenmaal geleerd hebt van de juf in groep 7 -en die juf vond het echt heel knap van jou -. De maatschappij ziet een prima functionerend mens, dat zich netjes aan de sociale regeltjes houdt en misschien zelfs goed presteert. Maar het meisje is kwijt. Want ze is, tussen al die andere mensen, vergeten wie ze zelf ook alweer was.
De juf praat verder, ze luistert niet meer.
Reactie plaatsen
Reacties