Het was hoogzomer,de stoeptegels rookten van de hitte.Ik had zojuist mijn uurtjes in de thuiszorg weer volbracht.Maar er was iets raars gebeurd, alweer.Ik werkte nogal snel, en kreeg daarom elke keer extra taken aangereikt.Zo had ik al eens de geel aangeslagen lamellen van meneer en mevrouw schoongemaakt.Maar vandaag had ik zelfs het plafond staan boenen.Het gele water van het rokerige plafond was langs mijn armen gestroomden moeder en zoon stonden erbij te kijken.Onderaan de hoge trap gaven ze mij aanwijzingen.Ik was weer veel te snel klaar geweest met de badkamer, het bedden verschonen en de strijk.En daar werd ik op deze onnoemelijk hete zomerdagvoor 'gestraft.' ---Precies dít gebeurt nog veel te vaak met hoogbegaafde kinderen.Ze worden gestraft om hun snelheid en slimheid.Want - zucht - wat moeten we toch met zo'n snelle Jelledie nadat hij klaar is met zijn (gecompacte) werken de verrijkende stofliefst iets voor zichzelf wil doen?Heb jij een hoogbegaafde leerling in de klas,die snel klaar is met zijn werk,zelfs met de verrijking?Dan heb ik 4️⃣ gouden TIPS-direct toepasbaar-Ik begin met de belangrijkste.Als je deze overslaatfaalt het hele plan,ook al ziet het er op papier nog zo gelikt uit!🧡 LEEF JE IN - TOON EMPATHIEBekijk het Zijnsluik van Tessa Kieboom (zie foto) en laat het even flink tot je doordringen.Hoe zou het zijn om tot op je botten deze vier kenmerken met je mee te dragen? 🧡 COMPACT HET WERK zoveel mogelijkHeb er vertrouwen in dat jouw hoogbegaafde leerling om uitleg zal vragen wanneer dit nodig is en laat los waar het kan. Compact drastisch, wees niet te voorzichtig. 🧡 BIED VERRIJKINGIn de breedte en in de diepte. Dat betekent dat je jouw leerling lesstof van komende jaren kunt aanbieden, maar ook huidige thema's kunt (laten) uitdiepen. Overleg hierover met de leerling, misschien komt hij/zij zelf met fantastische ideeën voor een onderzoek! Wees blij met de motivatie die er is - ondanks het schoolsysteem waar deze leerling zich misschien totaal niet in thuis voelt. 🧡 BELOON!Straf de hoogbegaafde leerling niet voor zijn snelheid.Het compacte werk én de verdiepende stof al doorgewerkt?Voldaan aan de voorwaarden die jij stelde?Laat hem of haar iets leuks doen, bijvoorbeeld: lezen, tekenen, programmeren of iets anders dat het kind aanspreekt. Geef keuzes (en dus een stukje autonomie).Straf het kind niet om zijn slimheid met nóg meer werk.Dat voelt alsof er straaltjes vies water langs zijn of haar armen stromen en ik kan je vertellen,dat is niet heel tof. Dan kun je beter bij dat lieve bejaarde dametje zijn, dat jou even pauze laat houden als je hard gewerkt hebt. Thee uit een kopje en op het schoteltje een koekje. Daarna geeft ze jou nog haar geheime schoonmaaktip.En natúúrlijk probeer je die dan gelijk even uit.

Ik sprak gisteren een meester, een echte.Zo één die ook op een vrije dagzichzelf afvraagtwat zijn kinderen zitten 'uut te krumelen.'De meester heefteen hoogbegaafd meisje in de klas,Saar.Al snel had de meester in de gaten dat 'de relatie' met Saar voorop zou staan,anders deed zij namelijkNIKS.Dat van de asynchrone ontwikkeling ✏ Kim Hovestad ontdekte de meester ook.Meer dan enig kindheeft Saar weleens een kroel nodig, of een hand.Tegelijk heeft Saar,binnen de gegeven kaders,meer ruimte nodig dan welke leerling van de meester dan ook.De meester en Saar hebben nog iets ontdekt,iets wat Saar graag doet en waar zij veel van leert.Dat zetten zij in als motivatie.Saar maakt alleen deze sommen.'En dan mag jij Holmwoods gaan doen.''Oké meester, maar dié som doe ik niet, niet nodig.'De meester vindt het goed.Loslaten, heet dat.Het gaat nu heel goed met Saar.En dat is best bijzonder, moet je weten.Onlangs kreeg Saar haar rapport,de meester kreeg er ook één.Van Saar.Wat betreft Engels had de meester het er niet zo goed van af gebracht.Maar voor geschiedeniseen tien met een griffel,zag hij.De meester was blij met zijn rapport.Dat hij op de tijdlijn van Saar,zo hoog zou scoren,dat zat de meester toch echt even 'uut te krumelen'op zijn vrije dag.Leerlingen als Saar,dat zijn de leuksten,besloot hij toen.

Paniek in haar stem.'Ben je ook aan het luisteren naar Groot Nieuws Radio?Het gaat over hoogbegaafdheid en ik herken mezelf erin.Maar ik wil niet hoogbegaafd zijn, Lied!'Ik zette de radio aan,en luisterde.Ja zeg, ik herkende haar inderdaad in dit wonderlijk nieuwe onderwerp.Enerzijds vreemd,anderzijds zo kloppend.Ze ging naar een hoogbegaafdencoachen zei:jij moet ook gaan, hoor.Zo begon mijn zoektocht, mijn nieuwe leven.---Intussen liep onze zoon helemaal vast op de basisschool.Zou hij soms ook...?Een nieuwe zoektocht.Die veel moeilijker en lastiger was,dan alle andere puzzels van mijn hele leven bij elkaar.Want waarom zag nou niemand wat ik wel zag?Dyslexie schopte gewoon al zijn scores in de war en die drang om te bewegen, was geen ADHD,zo vermoedde ik.Eindelijk kwam na een psychologisch onderzoek de bevestiging;hoogbegaafd.Maar de erkenning bleef uit.Sommige onderwijzers hadden een bepaalde bril op,en het leek wel of ze die niet meer af konden zetten.Het ging slecht met onze zoon,ook al leken wij thuis de enigen die dit meekregen,want op school bleef hij de clown die zich niet kon concentrerenen zichzelf opsloot in de wc.Op een dag, hij was een jaar of tien,kwam er na schooltijdeen rauwe kreet uit zijn keel:'geef me maar een mes!'Ik weet nog goed waar hij toen zat-en ik.'Waarom?', vroeg ik.'Om mezelf dood te maken.'Dit was mijn kantelpunt,de shift,het mes in mijn hart.Zó erg is het dus om onbegrepen te worden op school.Niet begrepen worden en jezelf vervelenvalt niet in de categorie 'luxeprobleem'.Zie je wel, ik wist het.***Ik ben ervan overtuigd,dat op deze zwarte dag in mijn leven,waarop mijn zoonde wens uitriep om liever dood te zijn,er een zaadje in de aarde viel. Zoals geschreven staat in het boek Johannes, zo is het wel:''Als de tarwekorrel niet in de aarde valt en sterft, blijft hij alleen, maar als hij sterft, draagt hij veel vrucht.''Want nu is Shalva er, voor hoogbegaafde thuiszitters! 🧡 Onstaan uit een zaadjedat op een verdrietige dagin de aarde viel en met ongekende kiemkracht tot bloei kwam. 🌱 P.S. Met onze zoon gaat het goed!

ALS IK HEEL EERLIJK BENHet was voor mijéén van de ellendigste momenten van de schoolweek: G Y M. Vanwege het *** p a k j e ***waar wij ons als meisjes in moesten persen. Voor deze ene keer een kritische nootop dit onderdeel van het beleid van de reformatorische basisschool waar ik op zat. Korte broeken waren jongenskleding,gympakjes meisjeskleding. Het onderscheid moest duidelijk zijn. En dat was het op deze manier inderdaad. Als wij op rij moesten gaan staan, van groot naar klein,(ook al zo afschuwelijk - wie bedenkt zoiets) dan eindigde ik steevast zo'n beetjeop de een-na-laatste plek.Iedere week opnieuw moest er door mijn klasgenoteneen meting op worden losgelaten. Zo met de handen,en tegen elkaar staan enzo,een beschamend ritueel. Ik had zelf niet de illusie dat ik ineens tien centimeter kleiner zou zijn dan de week ervoor, hoe graag ik dat ook had gewild. Van mij had dit onderdeel dan ook met alle plezier geskipt mogen worden.Zo'n pakje (je had ze in het lichtblauw, donkerblauw en zuurstok-roze)was ontworpen voor meisjes van een gemiddelde lengte. Bij dat soort meisjes stond zo'n pakje ook betreurenswaardig,maar wel een stuk minder om te huilendan bij mij. Ik was net een ingesealde langpootmug.Een vrouwtjes- baviaan met een te kleine romper. Een in vacuüm verpakt dekbed.Ik word er gewoon weer ellendig van,als ik het zo omschrijf,zoveel jaar na dato. Bijna de hele gymles had ik er werk aanom het gedeelte rondom mijn achterwerkeen beetje op de juiste plek te houden. Mijn extra lange lichaam,verpakt in een te kort, en dus te strak pak,met net onder de taille zo'n gillend lelijk rouserandje.***Ik wilde maar één ding: mezelf kleiner maken. Zodat ik zou passen in het gemiddelde. ***En als ik heel eerlijk ben,of gewoon eerlijk,zonder 'heel',dan heb ik daar nog steeds een beetje last van.Dat ik mezelf kleiner wil maken dan ik ben,dat ik probeer te passen in een gemiddeld ontwerp.Ik wil liever niet 'op een rijtje staan',opvallen,of vergeleken worden met degenen die zo goed passen in het plaatje van deze maatschappij. Ik wil vrij zijn.Niet als een ingesnoerde, opgevoerde sprinkhaan rond moeten rennentussen de lijnen van de gymzaal.Ik wil op blote voetenin een zwierige jurk -zonder rousjes bij de taille-dansen in de vrijheid die er isbuiten de platgetreden paden. Maar ik geef toe,dat vind ik best wel eng.Want hoe rot dat gympakje ook zat,ik heb het tenslotte wel jaren gedragen,want dat was nu eenmaal 'het beleid'.

Wil je dit boek ook nog bekijken?"Nee, dat lijkt heel erg op wat ze bij mij op school ook hebben, en dat wil ik liever even niet zien."Treffend toch, zo'n uitspraak? Zou jouw kind dit ook gezegd kunnen hebben? Is jouw zoon of dochter hoogbegaafd en continue over- en onderprikkeld door school? Begint jouw kind vast te lopen, is het regelmatig ziek thuis of is het de laatste tijd vaker thuis dan op school? Dan is het tijd om ervoor te zorgen dat jouw kind een dag(deel) per week tot rust komt bij Shalva. Wat doen we bij Shalva?Bekijk de foto maar eens goed:-) 🧩 smartgames spelen🧩 een experiment kiezen en uitvoeren🧩 buiten spelen en lekker bewegen🧩 rondsnuffelen in de natuur 🧩 tekenen & verven🧩 bouwen met lego🧩 voorgelezen worden 🧩 kleien🧡 kletsen🧡 aandacht krijgenEn wat we vooral niet doen?Alles waar jouw kind stress van krijgt. Zoals bijvoorbeeld zo'n knutselboek bekijken, dat te veel aan school doet denken...

Meesterlijk goed was ik,in het bedenken van rampscenario's.Daarom duurde het ook mijn halve jeugd voordat ik mijn B-diploma haalde.Ik had het heus wel gezien dat badmeester Edwin en juf Thea de wacht hielden vanaf hun plastic tronen.Maar stel dat ze even niet opletten,en ik onder water flauw viel,vast werd gehouden door een vervelende jongenof, nog veel enger:ik zelf per ongeluk te lang onder water zou blijven.De jongens uit onze klas konden op de vrije woensdagmiddagwel zo protserig op en neer zwemmen - naar de bodem en weer terug-om vervolgens hun opgespaarde mengsel van spuug en chloor over ons uit te sproeien;zag dan niemand dat ze intussen bijna (!) blauw waren aangelopen?Er komt gewoon een dag dat iemand die hele afstand verkeerd inschat en niet meer boven water verschijnt. En wat als Edwin en Thea dan net zitten te bakkeleien over een leeggelopen zwemband,en de haak onvindbaar is, nou?!Dus!Iedereen kan wel denken dat ik me aanstel,ik heb er op zijn minst goede redenen voor. ---Vandaag lees ik iets,dat mij gelijk weer terugbrengt naar die dag dat ik af moest zwemmen en de tribune volgeplakt zat met zwetende ouders,behalve die van mij. "Een van de grootste vormen van de druk op begaafde kinderen is de druk om perfect te zijn. Om deze reden hebben zij vaak onrealistisch hoge verwachtingen van zichzelf en hanteren zij onmogelijke standaarden die zij wanhopig proberen te halen. (...)Aan de andere kant vrezen zij ook hun eigen superioriteit in competitieve situaties omdat zij géén reacties willen krijgen, zeker wanneer,zoals vaak het geval is, hun ouders zich daaronder bevinden." (Uit: 'Leven met intensiteit')---Mijn ouders mochten van mij NIET op de tribune verschijnen.En ze deden het gelukkig ook niet. Ik kan serieus met terugwerkende kracht de opluchting nog voelen toen ik ontdekte dat ze er inderdaad niet waren. Ik zou verbijsterd geweest zijn als ik ze wel had ontdekt. Niet dat het behalen van een zwemdiploma an sich een onrealistisch hoge prestatie is, voor mij wel was dit wel zo. Ik móest 'm halen,van mezelf. Terwijl ik het eigenlijk nog steeds niet durfde,onder water zwemmen. Wie garandeerde mij dat ik opgevist zou worden als ik te lang weg bleef? En toch.Ik haalde mijn B. Dabrowski zou trots op me zijn geweest.Ik stel me zo voor dat hij zou zeggen:'Meid, je sterke verbeeldingskracht, die heeft gezorgd voor grote angsten,tijdelijke verstoringen,waren noodzakelijke voorwaarden voor GROEI.'Leiden hyperprikkelbaarheden dan automatisch tot groei? 🧡 Nee; aan ons de schone taakom begaafde kinderen te leren zichzelf te accepteren met het ervaren van het leven op een diepere, meer levendige en intensere manier.✔️ Want energie die verbruikt wordt bij het afschermen van een zelfaspect wordt a.h.w. ontnomen aan de energie die nodig is voor spontane en gezonde groei.

SUCCESANGSTNou kind, succes ermee,met al die talenten de jij gekregen hebt.O, is het een beetje eng om een doel te stellen?Omdat je dan vaak grotere prestaties levert dan andere kinderen?Mhm.En je bent bang dat je dan opvaltof wordt buitengesloten,of anderen zich rot voelen, omdat jij uitblinkt?Wat zeg je,ben je bang voor je eigen kracht?Ach, kind toch.Ik begrijp jou.Jij wordt verteerd door het najagen van het grootste potentieel in jezelf,in anderen,in je wereld. En je wilt liever geen reacties van anderen,je wilt niet meer aandacht en dus nog meer angst.Je succes wordt draaglijkerals je jezelf een relatief negatieve beoordeling geeft?Je zit niet te wachten op LOF op je persoonof het resultaat?Maar mag ik dan wel wat advies geven, zodat je in ieder geval niet blijft zitten waar je zit,toch ergens voor durft te gaan?🥇onderzoek jouw succesangst🥇 zoek een behapbaar plan🥇 beschrijf jouw definitie van succes bij dat kleine doel🥇 bedenk en regel met wie jij jouw succes gaat delen🥇 vier jouw succes nietMet andere woorden, ga het succes en jouw succesangst aan,stapje voor stapje.Zet een eerste stap, begin klein, maar maak het groot genoeg zodat het moeite kost en zelfwaardering oplevert wanneer het lukt.Lieverd, succes!Voor deze post heb ik geput (en ook letterlijk geciteerd) uit het boek'Te slim om te slagen' van @Sandra Leefmans

Ik vind het toch een beetje gênant. Van die dagen waarop ik niet zo goed weet hoe ik op gang moet komen. En net iets te vaak onder mijn dekentje kruip.In de jaren '90 had je ze nog niet, fleecekleedjes. Als mijn moeder na alle gedane arbeid neerstreek op de bank dan zei ze weleens: 'Ahhh, wil je mijn donkerblauwe vest van de kapstok pakken?'Dat was zo'n lekker zwaar exemplaar. En dat legde je dan over haar heen.'Ja, nog een beetje over mijn benen, heerlijk.'Dan gaf ze ons het goede voorbeeld:even bijkomen. Een vriendin zei eens: 'ik ben net een speedboot. In korte tijd kan ik bergen werk verzetten maar daarna moet ik wel weer een poos bij de brandstofpomp staan. Het duurt even voordat zo'n grote tank weer vol is'. Dat herkende ik wel, zeg! Dat hangen aan die brandstofslang ziet er alleen niet altijd even charmant uit:ik lig dan min of meer verkreukeld onder een dekentje.En hier komt een ontboezeming van de bovenste plank: zelfs als het buiten 30°C is kruip ik eronder. Daar lig ik dan, onder mijn eeuwige fleecekleedje.Mijn man plaagt mij er graag mee. 😆Maar ik houd er nou eenmaal van als ik even ergens onder kan liggen, dat voelt zo fijn.Net alsof je een eigen hutje hebt, bovenop de bank.Of ik slaap langer uit (ook niet charmant), ik dwaal een beetje rond in een kringloopwinkel met zo'n derdehands winkelmandje aan mijn arm (alweer niet charmant),of drink thee en eet pure chocolade (iets charmanter)en droom een beetje voor me uit. Langzaam loop ik dan weer vol met nieuwe brandstof. Soms blijf ik dan nog wat langer lanterfanten, iets te lang misschien. Dan kom ik niet zo snel op gang als ik zou willen.Dié dagen, die vind ik lastig en voor die momenten geneer ik mij een beetje.Totdat het moment aanbreekt waarop ik weer vol gas over het water wil scheren en de motor weer start. Hoe laat ik dit kenmerk van 'gas geven' en 'tijd nemen om bij te tanken', terug komen in mijn werk?Eigenlijk heel simpel, door te begrijpen dat dit voor kinderen ook zo kan werken. En ervoor te zorgen dat er een hoekje is waar ze even lekker onder een kleedje kunnen duiken.Dat is goud.Ga ik straks zelf ook weer doen. Want speedboten moeten nu eenmaal af en toe bijtanken.

Het is midden in de nacht en ik sluip de trap af.De rat is weer aan het knagen.Vanbinnen.Deze nacht vreet hij aan mijn hoop voor het nieuwe schooljaar,eet hapjes van de toekomst van mijn kinden probeert mijn innerlijk kompas te verorberen.Ik ben boos, en verdrietig natuurlijk.Beneden knip ik het lampje bij de keukentafel aan en begin te schrijven.De woorden stromen, tranen druppen.------------"Beste leerplichtambtenaar,Het is midden in de nacht maar ik ben mijn bed weer uitgekomen.Ik ben één van die moeders die wakker ligt om haar dierbaar kind.Heeft u deze week naar 'De Monitor' gekeken en gehoord wat uw hoogste baas te zeggen had?Ieder kind heeft recht op onderwijs. En als dat kind niet de hele week naar school kan, moeten we kijken wat het kind wél kan. Dat klinkt niet bepaald als het kastje en de muur!Dat klinkt alsof er een keer goed gekeken wordt naar het kínd in plaats van naar de kadertjes van het überheilige onderwijssysteem.Kunt u misschien geloven dat het hart van een moeder op een dag kan breken? Dat de rek uit het elastiek is? Kunt u misschien een klein beetje snappen dat het niet grappig is als je kind overspannen wordt – terwijl dat niet nodig was geweest als de mensen in het onderwijs naar het moederhart geluisterd hadden?!Is het misschien een idee (ik zeg ZOMAAR wat hoor, dat doe ik immers al jaren) dat u gaat luisteren naar wat moeders over hun kind te weten zijn gekomen?Is het dan misschien een idee (ik zeg uiteraard zomaar wat) dat als een kind het wérkelijk extreem zwaar heeft, iedere dag enorme hoofdpijn moet verdragen en misselijk is van 'school', het kind iets minder vaak naar school gaat dan de gemiddelde succesleerling? Is het dan heel misschien een optie dat we in onderwijsland voor één keer buiten de kaders kijken? Ik ROEP zomaar wat hoor."-------------Lieve ouder,lig jij 's nachts ook wakker van de zorgen?✖️ omdat je kind niet meer op school mag komen (vanwege 'gedrag')?✖️ omdat je kind uitgeput uit school komt en steeds gefrustreerder en depressiever wordt?✖️ omdat je zoekt naar een plek waar je kind gezien en gekend wordt?Dan heb ik HOOPVOL NIEUWS!Want, ik geloof in de dagbegeleiding die ik bied.Omdat ik gezien heb wat het met kinderen doet als zij🌱 worden gezien🌱 ruimte en rust krijgen🌱 weer in verbinding komen met zichzelf 🌱 weer in verbinding komen met de natuur en mensen om zich heen 🧡 uit de weerstand gaan🧡 VOELEN wat zij zelf willen (en niet meer beheerst worden door schijngevoelens)🧡 in beweging komenEr is op Goeree-Overflakkee een plekwaar jouw hoogbegaafde(bijna) thuiszittermag ZIJN.

IK WAS IN TRANENIk bad.En volgens mij heb ik erbij gestampvoet.Thuis dan:-)Er was een groot overleg geweest. Een clubje professionals en ik, de moeder.Het hoge woord was eruit:'ik denk aan hoogbegaafdheid'.De orthopedagoog schikte haar papieren,en zei droog:'nee hoor,want hij heeft ADHD.Dat staat hier.'En ze richtte haar blik op de stapel documenten.Dat weet ik nog heel goed, dat van die blikrichting. De jongen zélf had ze nog nooit gezien. Toen kon ik weer gaan.Het onderwijspersoneel zou verder werkenaan het rampenplan.Thuis was ik in tranen.Míjn kind.Jarenlang had ik hem geobserveerd, gelezen,vragen horen stellen.En op een dag 'per toeval' had ik iets voorbij horen komen.Over hoogbegaafdheid.Zou het IQ in dat bolletje dan misschien aan de hoge kant zijn?Verklaart dat zijn sensitiviteiten zijn drang om te bewegen?En terwijl de jongen verkruimelde op school,zichzelf opsloot op de wc om maar niet in de klas te hoeven zijn,wist ik één ding zeker: hij heeft NU een beetje rust nodig.Gewoon een PAUZE,halverwege de week.Op woensdag bijvoorbeeld.Maar daar waren de mensen die er iets over te zeggen hadden het niet mee eens. En ik durfde niet door te pakken.Inmiddels zijn we zo'n tien jaar verder. Zoon is bijna twee meter lang.En ik ben ook gegroeid.Ik gaf les aan hoogbegaafde kinderen. Daarna ben in het gat gesprongen dat ik destijds zelf tegenkwam. Ik zorg ervoor dat er op die ene dag per week even op de pauzeknop gedrukt kan worden,zolang dit nodig is.Ik faciliteer nieuwe energie en creativiteit. De wil om te leren. Die enorme drive om dagbegeleiding te bieden aan hoogbegaafde (bijna) thuiszitters komt dus ergens vandaan. Namelijk uit mijn hart en leven. Ik heb aan beide kanten van de lijn gestaan, ik versta de taal van een ouder én die van de onderwijsprofesional. Als ik het opnieuw kon doen,zou ik mijn kind één dag per week ziek melden. Dat was op dat moment de goede keus geweest. Dan mochten de professionals zeggen: dat kan niet. En ze zouden met hun papieren schuiven.Er nog eens op kijken,of op hun kop gaan staan.Allemaal prima. Maar ik ben wel zijn moeder. En ik had (met terugwerkende kracht) toevallig wel gelijk.

IS DAGBEGELEIDING VOOR THUISZITTERS WEL EEN GOEDE VOORBEREIDING OP SCHOOL?Wat een goede vraag!Want dat is wat we ons kind gunnen; een soepele overgang naar school, zodra ons kind daar weer klaar voor is. Buikpijnvrij,liefst mét een beetje energie en motivatie!En zonder hiaten, natuurlijk.In gedachten zien ouders het einddoel duidelijk voor zich: hun kind stapt vrolijk het schoolplein op, de overstap verloopt goed.En dat is mooi, dat we als ouders en hulpverleners zo goed weten wat we willen voor ons kind en hoe dit er dan uitziet. Tegelijk kan dat einddoel ook een beetje drukkend zijn.Op je eigen schouders, en op dat van je kind.De stip aan de horizon kan nog ver weg zijn, de kleinere tussenliggende stappen nog wat vaag. Ook de motivatie om die stappen te gaan zetten zit diep weggestopt of is voor het kind omfloerst met de verlangens van de mensen om hem heen. Het kan daarom, naar mijn mening, goed zijn om wat minder te focussen op het einddoel, het misschien zelfs even los te laten. Je kind zal dat merken, dat stapje terug. Er komt tijd vrij om echt even te landen, middenin het proces, in het nu.Er komt ruimte voor het kind om weer in verbinding te komen met zichzelf, want het hoeft even niet aan de verwachting van de ánder te denken of aan een stip aan de horizon die iedereen hem zo gunt. De gedachten van je kind worden weer helder.En dan, een stap vooruit. Nog één, en nog één.Tot je kind op een dag zegt: ik wil de tafels leren, want ik wil straks weer terug naar school. Hoor ik dat goed?Ja, want ik ben tot mezelf gekomen, ik voel weer wat ik wil en kan me weer verbinden met de ander.Ik heb geleerd dat even stilstaan niet synoniem staat voor achteruitgang.Sterker nog, het was een sleutel. 🗝️Een sleutel voor de soepele overgang naar school. Verwacht ik als begeleider grote dingen wanneer een kind bij mij binnenkomt? Ja.Is het einddoel helder? Zeker.Gaan we aan hiaten werken wanneer het kind daar aan toe is? Graag! Én...Ik nodig je uit om gewoon even 'hier' te zijn, bij Shalva.In de rust.