Boekrecensie (dl. 1)- ‘De radicale uitbanning van haast’, John Mark Comer
Soms lees je een boek en dan denk je: dit boek gaat mijn leven veranderen. En soms lees je een boek dát je leven ook echt verandert. Tijdens de conferentie bidden&vasten kocht ik ‘De radicale uitbanning van haast’ van John Mark Comer. Iemand die meer boeken per jaar leest dan ik, namelijk 125. En ik maar denken dat ik er veel lees, lachen toch?
Zijspoor:
Ik appte tijdens de conferentie naar mijn man: ‘ze hebben helaas ook een boekentafel.’
‘Hard voorbijrennen.’, appte hij terug.
En toen ik weer: ‘Het is al te laat.’
Einde zijspoor.
Soms kom je als hoogbegaafd kind in een woestijn terecht, zelfs in een existentiële crisis (vroeger in je leven dan mening volwassene). Maar, hoe wonderlijk. ‘’De woestijn is geen plaats van zwakte, het is een plaats van kracht.’’
Na het lezen van dit boek geniet ik nog meer van de sabbat en zijn lome traagheid, loop ik langzamer naar de supermarkt, sluit ik niet meer automatisch aan in de kortste rij voor het stoplicht en keek ik een documentaire over tradwifes, oftewel de traditionele vrouw.
En wat heeft dit alles dan te maken met Shalva, met kinderen die in ‘de woestijn’ terecht komen?
Alles! Soms lees je een boek en dan vallen alle puzzelstukjes op de goede plek, waardoor je diepste verlangen glashelder wordt (verwoord). Ik wil, meer dan ooit, een omgeving creëren waarin een hoogbegaafd kind tot rust komt. Want ik heb een boek gelezen dat mijn leven heeft veranderd.
Tijdens het lezen gaf ik namelijk toe dat we een probleem hebben, en ik was nog maar op de 51e bladzijde. Ik had toen al gelezen dat we een buitensporige hoeveelheid tijd online zijn. En dat alles, volgens een voormalig design-ethicus en productfilosoof voor Google, om af te leiden en verslaafd te raken.
Onze spanningsboog neemt elk jaar verder af. Ik citeer: ‘’in 2000, vóór de digitale revolutie, was het twaalf seconden. We hadden dus al niet zo veel speelruimte. Maar sindsdien is het afgenomen tot acht seconden. Om dat nog wat beter te laten doordringen: een goudvis heeft een spanningsboog van negen seconden.’’
Oké, maar wat is dan het probleem, naast dat anderen rijk worden en jij en je kinderen afgeleid en verslaafd?
Dit: dat liefde, vreugde en vrede in het gedrang komen – de reden waarom de Amish geen auto rijden.
En toen las ik verder, over wat dit alles (naast druk en gehaast zijn), doet met je geest.
En dat Jezus als de waarheid veel meer aandacht krijgt dan Jezus als de weg...
Dat moet ik natuurlijk even uitleggen, in alle rust.
En dat kan heel kort en krachtig.
''Als je de volheid van het leven van Jezus wilt ervaren – dat Hij zich voortdurend bewust was van Gods aanwezigheid en Gods wereld en daarvan genoot – dan moet je niet alleen zijn theologie en ethiek overnemen, maar ook Zijn levensstijl.
Wandel gewoon op Zijn weg.
Meer is het niet.''
Dat leren we niet op school, maar is wél cruciaal voor het leven in deze jachtige maatschappij, waar ‘druk’ zo ongeveer gelijk staat aan een ‘succesvol leven.’ Wat natuurlijk ongelofelijke onzin is.
Want vanuit de rust, achter de Rabbi aan, rollen we een leven in dat vrij is van haast en waarin we onze tijd goed besteden.
In het boek gaat het één hoofdstuk lang over de sabbat. Ooit weleens een boek gelezen dat dertig bladzijden aan het onderwerp ‘sabbat’ besteedt? Afgezien van het handjevol boeken dat in zijn geheel over de sabbat gaat, natuurlijk.
Als je sabbat viert, besteed je een zevende deel van je leven aan uitrusten, op adem komen, stoppen met alles waar je op de andere dagen zo druk mee bent. Je doet je handpalmen naar beneden en laat alles eruit vallen. De sabbat is niet hetzelfde als een vrije dag, er is een verschil. ‘’Eugene Peterson had een naam voor vrije dagen: hij noemde het ‘bastaardsabatten.’ Het onwettige kind van de zevende dag in de westerse cultuur. Op een vrije dag werk je niet voor je baas (in theorie). Maar je werkt nog wel. Je ruimt je huis of appartement op, je betaald de rekeningen, je gaat even naar IKEA (voor je het weet ben je vier uur verder). En je vermaakt je! Je kijkt een film, doet een partijtje voetbal met je vrienden, gaat winkelen, fietst door de stad. Dat is heerlijk om te doen, allemaal. Ik geniet van een vrije dag, maar het is geen sabbat.
Op de sabbat doen we niets anders dan rusten en aanbidden. Als ik sabbat vier, beoordeel ik elke activiteit aan de hand van deze twee woorden: is het rust en aanbidding? Als het antwoord ‘nee’ is, of ‘een beetje wel, maar niet echt’, of ‘ehm...’ dan doe ik het niet. Er zijn nog zes dagen om die dingen te doen. Ik heb geen haast.
Sabbat vieren, het niet kopen en verkopen op die dag, was een gebruik om te breken met onze verslaving aan de westerse afgoden: prestatie en vermeerdering. ‘’Op een bepaald moment moet je een streep trekken en zeggen: genoeg is genoeg! (…) Ik heb genoeg.’’
‘’De sabbat is als een begrenzen voor de levenssnelheid.’’ Hoogbegaafden denken snel en diep. Vaak praten ze ook snel, houden ze van snel. Ik denk dat juist voor hen die begrenzer zo belangrijk is. De hele week druk bezig zijn met leven in de moderne wereld, met school…
‘’Maar dan komen we aan de grens, en op sabbat vertragen we het tempo- meer nog: we komen volledig tot stilstand.’’
Waarom vind ik dit hoofdstuk over de sabbat zo belangrijk? Omdat ik geloof dat de zevende dag vertragen, je zal helpen om ook op de andere dagen te vertragen zodat je geest niet iedere keer je lichaam hoeft in te halen.
‘’Daarom is de sabbat op de zevende dag, niet op de derde of de vierde. Het is geen pauze om even rust te nemen, zodat we weer verder kunnen met wat echt belangrijk is: werken (of naar school gaan, LV). Het is de climax, het toppunt waar de hele week op uitloopt. Brueggemann zei het zo mooi: ‘’Mensen die de sabbat houden, leven zeven dagen anders.’’
En dat wil ik leren, op zo’n manier sabbat vieren dat het door mijn hele week heen sijpelt. Dat ik kinderen kan leren hoe zij kunnen ervaren: ik heb geen haast en ik heb genoeg.
Hoe ‘shalva’ hun leven kan doortrekken, en zij daarmee een voorbeeld kunnen zijn in de maatschappij. Ik zou willen dat kinderen niet meer de ‘haastziekte’ hebben. Want haast ‘’is de doodsteek voor dankbaarheid, waardering en vreugde. (…). Het is de doodsteek voor wijsheid. Wijsheid ontspruit in stilte en kalmte.''
Dat gun ik hoogbegaafde kinderen en tieners.
Shalva en van daaruit, wijsheid, middenin hun eigen woestijn.
En dat alles in navolging van Rabbi Jezus.
Reactie plaatsen
Reacties